Verschenen in Schuttersproat 53 – april 2025

Als ik dit schrijf is het 2 maart 2025. Een maand geleden, op 3 februari, heb ik de voorzittershamer van Onderling Genoegen overgedragen aan Theo Berntzen. Daarmee kwam een einde aan 47 jaar in “een” pak van Onderling Genoegen. Vanaf 1978 vendelier, vanaf 1992 commandant en vanaf 2014 bestuurslid, waarvan de laatste 9 jaar voorzitter. Ik heb nu een maandje de tijd gehad om dit te laten bezinken, en inderdaad…. Het is best wel stil geworden.

Alhoewel… de 1e week na mijn aftreden stond in het teken van het afscheid van Gradus Hugen. Voor mij heel speciaal en ook fijn dat ik namens de schutterij daar nog een bijdrage aan mocht leveren. Het was immer Gradus Hugen die mij in het voorjaar van 1978 een vendel in de hand drukte en me begeleide in de 1e stapjes van het vendelen. 6 weken later stond ik al met knikkende knieën op het schuttersconcours in Silvolde. Toen kon dat nog. Dat Gradus ook mijn allerlaatste daad zou zijn binnen OG had ik toen niet kunnen bedenken. Is de cirkel nu rond?

Als zoon van hoofcommandant Jan Dieker, Ivanhoe, was onze schutterij altijd al wel aanwezig in huize Dieker. Toch werd mijn interesse pas echt gewekt na een bezoek, in de bus mee met de vendeliers, aan het Europees schutterstreffen in Nijmegen in 1977. Ik werd gegrepen door een vendelpresentatie door een groep vendeliers uit Lichtenvoorde voor Prins Bernard. Het begon te kriebelen. En zo kwam van het één het ander. Mijn 1e vendel-les bij Gradus en Theet van Diek, meedraaien in de groep, jarenlang ook solovendelier in de sporen van mensen als Willy Hofstede en Jan de Beijer, vele 1e prijzen, een voorloper van een showprogramma met Willem Staring en anderen. Optredens tijdens de 4-daagse vlaggenparade, de politiemuziekshow in de Rijnhal in Arnhem en natuurlijk ook taptoe Duiven aan de vooravond van Duuvese kermis. Een mooie tijd.

In die tijd. rond 1980, werd ook de handbooggroep, in eerste instantie nog zonder kruisbogen, opgericht en al vrij snel raakte ik daar ook bij betrokken. Als schutter, en later ook als instructeur. Ik heb me zelfs nog laten verleiden door Paco Verkoelen, onze instructeur van destijds, om een trainerscursus handboogschieten te volgen bij de Nederlandse Handboogbond. Dat trainersdiploma (A) moet nog steeds ergens liggen.

In die tijd bezocht ik ook een keer een federatie-ledenvergadering met mijn vader, omdat hij namens O.G. een prijs in ontvangst mocht nemen. Tijdens die vergadering werd een oproep gedaan voor mensen om binnen de federatie mee te helpen de schietcommissie op te richten. Onze voorzitter Tonnie Kersten was ook mee en zei iets in de trant van “is dat niets voor jou, jij weet toch ook wel iets van boogschieten”. En voor ik het wist was ik wedstrijdleider/jurylid voor het handboogschieten. De toenmalige commissievoorzitter Jan Even uit Didam bombardeerde me ook meteen maar tot secretaris van die commissie en zo kwam ik ook in beeld van het federatiebestuur toen die in 1986 een nieuwe secretaris zochten.

Het resultaat is bekend. 15 jaar federatiesecretaris, al gebiedt de eerlijkheid wel te zeggen dat het in de 1e paar jaren, als jong broekie van 26 jaar oud tussen het federatiegeweld van mannen als Jan van de Borne, Theo Bosman en anderen niet veel meer was dan notulist en brievenschrijver. De echte bestuurlijke inbreng groeide pas met de jaren. Dat was overigens wel een hele goede leerschool. Bij afwezigheid van toenmalig federatievoorzitter Jan de Nerée tot Babberich mocht/moest ik zelfs de federatie-ledenvergadering van 1996 voorzitten… een bijzondere ervaring.

Terug naar O.G. Begin 90-er jaren kreeg vader Jan Dieker steeds meer moeite om op het paard te komen. De jaren begonnen bij hem te tellen en hij besloot na 43 jaar te stoppen als hoofdcommandant. Een opvolger moest er komen. Ik kan me niet meer herinneren hoe het ter sprake is gekomen, maar op een of andere manier leek het logisch dat vader Jan door zoon Frans opgevolgd zou worden. Als actief vendelier en federatiesecretaris had hij natuurlijk best wel een idee hoe het reilde en zeilde op concoursen Na een avondje praten met de toenmalige voorzitter Tonnie Kersten en penningmeester Jan Wieleman ging de kogel door de kerk. Ik mocht de nieuwe commandant van de schutterij worden. 21 jaar lang heb ik dat met plezier mogen doen. Voor de geïnteresseerde… meer daarover in Schuttersproat nr. 32 van april 2014.

Het leek daarna een logische stap om toe te treden tot het bestuur en dus kwam er een gesprek met mijn voorganger Piet Mathijssen. Ik wist toen nog niet dat Piet overwoog te stoppen als voorzitter en op zoek was naar een opvolger. Het was dan ook best een verrassing toen hij mij vroeg of ik ook interesse had in die rol. Er waren, vond ik, best wat bezwaren. Wat moet OG met een voorzitter die in Westervoort woont. En mijn netwerk dan? Dat was in Duiven niet bijzonder groot. Natuurlijk, er was zo langzamerhand wel wat bestuurlijke ervaring, en binnen de federatie was ik wel een bekende, maar toch, voorzitter van een vereniging als OG is niet niets. Gelukkig kon ik nog 2 jaar ervaring opdoen voordat de stap gezet moest worden. In die periode werd het duidelijk dat het bestuur een fijn team was waarbij we elkaar goed ondersteunden. In februari 2016 was het dan zo ver en ontving ik de hamer van Piet. En ik heb er geen spijt van gehad.

Want wat gebeurt er veel binnen een vereniging als Onderling Genoegen. En wat moet er veel gebeuren om dit allemaal draaiende te houden. Natuurlijk, het “echte werk” gebeurt binnen de secties en de werkgroepen. Zij zorgen dat de schutterij op de weg blijft, er netjes uit ziet en de draaiboeken goed worden afgewerkt. Als bestuur heb je daar vooral een coördinerende rol in en daar gaat natuurlijk best wat tijd in zitten. Daarnaast ben je echter ook steeds bezig met zaken voor de langere termijn. Hoe zorgen we dat de schutterij er over 10 jaar nog net zo mooi op staat. Hoe zorgen we dat zaken die van buiten op ons af komen tijdig worden onderkend en worden opgepakt. Wat is eigenlijk onze visie op het bestaansrecht van de schutterij, hoe ontwikkelt die zich in de tijd en wat doen we daar zelf aan. Naast het organiseren van de kermis spelen er dus best veel zaken die het bestuurswerk binnen OG extra interessant en mooi maken.

Een greep uit de afgelopen 10 jaar. Het behalen van de certificering van de KNTS om met onze voorladers te kunnen blijven schieten. Het in gang zetten van de werkgroep jeugd waaronder de Join LHD en OG activiteiten waardoor OG verzekerd is van een blijvende aanwas van jonge mensen die de schutterij een warm hart toedragen en ook in uniform mee willen doen. Het afschaffen van het partnerlidmaatschap waardoor ook de partners (bijna) gelijke rechten en betrokkenheid hebben binnen onze vereniging. De komst van groepen als de Sabella’s en recent nog de Lady Enfields die de basis van OG verder versterken. De organisatie van het Marketenstertreffen in 2017 en natuurlijk ook de organisatie van het GKVI 2023 in samenwerking met het Gilde St. Remigius. Het versterken van de relatie met de gemeente. Dit met het oog op allerlei verzwaringen in de vergunningen maar ook in het licht van de ontwikkelingen in het Centrum van Duiven.

Heel bijzonder was natuurlijk ook de Corona periode. Een bijzondere periode met weinig activiteiten. Toch was die periode bestuurlijk gezien juist heel uitdagend en “anders dan anders”. Ik herinner me de vele teams-vergaderingen over wat we toch nog zouden kunnen doen. We herinneren ons 2 coronakermissen, zonder feesten, maar wel met een schuttersmis, processie en eed van trouw. En in het bijzonder denk ik terug aan een bijeenkomst in mijn achtertuin waarin we besloten tot het organiseren van het Weidefeest 2021 op het terrein van de Kinkelder. Een werkelijk hoogtepunt in de afgelopen jaren, ondanks strenge regelgeving en QR-codes.

Eén ding is niet gelukt en dat moet me echt van het hart. Ik denk dat iedereen wel weet dat ik een overtuigd voorstander ben van het openstellen van het koningschot voor álle leden van Onderling Genoegen. We weten ook dat die gedachte niet door alle leden wordt gedragen. Groot was mijn teleurstelling dan ook toen, na jaren van voorbereiding (sinds de 1e aankondiging in 2019) het voorstel in de ALV van 2024 werd weggestemd. We zijn een democratische vereniging. Die uitslag moesten we voor dat moment dan ook accepteren. Als voorzitter heb ik me daar in geschikt. Zo hoort dat ook. Nu ik geen voorzitter meer ben wil mijn visie rond het koningschot toch nog een keer herhalen. De kern van het bestaansrecht van een schutterij ligt in het vieren van de verbondenheid binnen onze samenleving. Als schutterij doe je dat rond de tradities zoals die zich in de loop van de tijd hebben ontwikkeld. De koning is de ultieme verpersoonlijking van die verbondenheid. Niet persé de beste schutter wordt koning. Je moet immers ook op het juiste moment aan de beurt zijn. Daardoor heeft iedereen die meedoet dezelfde kans. Hiermee benadruk je de gelijkheid van allen die betrokken zijn. De tijdgeest heeft bepaalt dat in de beginjaren van de schutterij alleen mannen lid waren. Logisch dus dat alleen mannen mochten meedoen. De tijd heeft echter niet stilgestaan. Anno 2025 streven we naar volledige gelijkheid van mannen en vrouwen. Onze schutterij blijft daar nu in achter. Daar ben ik niet trots op. Tradities behouden alleen hun waarde als zij blijven passen in de tijd waarin wij leven. Ik hoop waarachtig dat ook onze schutterij tot dat inzicht komt.

De afgelopen 9 jaar als jullie voorzitter zijn voor mij onvergetelijk geweest. Niet in het minst door de samenwerking met mijn medebestuursleden en allen die zich werkelijk betrokken voelen bij onze schutterij. Dank daarvoor.


Frans Dieker, voorzitter lid van schutterij Onderling genoegen.